Günlerden 05 Şubat, hava yağmurlu sıradan bir kış günü. Permakamp arazisinin biraz düzenlenmesi lazım dediler. Yapabileceğimizi yaparız , baktık çocuklar çok üşüdü erken döneriz düşüncesiyle çıktık yola.
Uykulu uykulu arabaya bindirdiğimiz çocuklar, gözlerini kırpmadılar. Permakamp’tan akıllarında kalanları duydukça şaşırdık, anladık ki Permakamp’ı ve arkadaşlarını çok özlemişler. Acaba Permakamp’ın köpeklerini görecekler miydi? Büyük oğlum oyun oynamak yerine çalışmalara yardım edip edemiyeceğini, küçük olan sularla oynamak için izin istiyordu. Herkes kendi kafasında geçirmek istedikleri Permakamp gününü planlamaya başlamıştı bile.
Heyecanlı olduğumuz için bize uzun gelen yarım saatlik yol bittiğinde, arabadan inmek için yarıştılar. Yaklaşık bir senedir aralarında olmamıza rağmen, büyük birbirine bağlı bir ailenin kavuşması gibiydi halimiz. En az 10 aile yağmur çamur demeden gelmiştik.
Çocuklar hemen özlediklere yerlere koştular. Ağaç ev ve ağların sağlamlığını test ettiler. Tarlaya girdiler. Yetiştirdiğimiz bitkilerin son durumlarına baktılar.
Büyük oğlum ve arkadaşları solucanlara ev yapmaya karar verdi. Burada ilk öğrendikleri şeylerden biri solucanların dostumuz olduğu olmuştu. Geçen sene, sera kazılırken ortaya çıkan solucanları komposta götürmek için yarışmışlardı. Bir ara çamurdan yaptığı çanağı göstermek için yanıma uğradı, yakılan ateşte kuruttuktan sonra kullanıp kullanamayacağını sordu.
Küçük oğlum 2,5 yaşında olmasına rağmen yarım gününü özgür geçirmek istedi. Arkadaşlarını yam yam olup kovaladı, bahçe aletleri ile balık tutmaya çalıştı. Resim yaptı. Ağaç eve, oradan da ağlara çıktı. Uykusu geldiğinde ise mutfak alanımızdaki sıcak soba bizi bekliyordu. Kucaktaki süt keyfinden sonra uyumak yerine özlediği şeyleri yapmaya devam etmek istedi. Sanki uyuyup ta uyanmış gibi zinde bir şekilde artık iyice alçalmış buğday tepeciğinin üzerinde arkadaşlarıyla zıpladı.
Biz büyükler ise iş arasında sobada demlenmiş kahve eşliğinde takıldığımız bazı konulara cevaplar bulup, çocuklarımızla huzurlu bir gün geçirmenin keyfini yaşadık.
Bu hafta güne eklemlerimiz sızlayarak başladık. Ama her canımız sıkıldığında, yüzümüzde bir tebessüm oluşturacak anılarla.
2017 yılında güzel şeyler yapacağız, bekle bizi Permakamp...