Bugün Meşe Palamudu Okulu ile tatlı bir kış günü geçirdik. Hava güneşli ve ılıktı.Kendimizi biraz yavaşlatmaya çalıştığımız bir gündü. Bakmaya görmeye ve dinlemeye ayırdığımız bir gün.Arazideki sulak alanları gezdik. İzledik, suyu dinledik. Suya gelenleri, gidenleri, suyun çevresinde gezinenleri. Arazide dereye bağlanan hendeklere, hendeğin ucundaki mini gölete ve en nihayetinde bizim birlikte yaptığımız yapay göletimize baktık. Benzer bitkiler var mı? Bu su birikintilerinin rengi, dokusu nasıl? Benzer hayvanlar yaşıyor mu? Peki her hayvan çamuru sever mi? Bazı hayvanlar için göletimizi biraz temizlesek mi 

Her yeni okulun Permakamp ile buluşmasında bizi ayrı bir heyecan sarıyor. Çünkü yaptığımız ve yapmayı amaçladığımız şeyleri, tecrübelerimizi aktarabilmek, çocuklarımız için unutulmaz deneyimler yaratmak, eğitmenlerimiz için de Çocuklarımızla Doğa aracılığı ile farklı bir dilin varlığını kanıtlayabilmek için sabırsızlanıyoruz. Her okul başka bir macera. Çocuklar farklı. burada olup biteni algılamaları farklı. Öncelikle kısa bir oryantasyon. Kampa geliş biraz geç olursa tabii bu süre azalıyor. Fırsat bulup çocuklarımızı yerleşkemizin olanakları ve süprizleri ile karşılaşmalarına ortak olmaya çalışıyoruz. Bu karşılaşmaların onları açısından ne ifade ettiğini gözlemleyip buna göre bir ilerleme stratejisi belirliyoruz. Tabii sadece bir günlük ziyaretlerde bu kısıtlı miktarda oluyor. Her zaman söylediğimiz gibi aslında Doğa ile bağın oluşması biraz zaman, emek, tekrar gerektiriyor. Nerede olursa olsun eğtimenlerimize ve okullarımıza bu karşılaşmayı arttırmalarını önererek okulumuzun macerasına dönmek istiyorum.